Niepokorne - Sylwia Markiewicz

 

Tytuł: Niepokorne

Autor: Sylwia Markiewicz 

Wydawnictwo: Pascal

Liczba stron: 368

Ocena: 9/10

Dlaczego trzy kobiety w sylwestra rzucają wszystko i uciekają od bliskich?

Aneta co roku przygotowuje noworoczny obiad dla kilkunastu osób. Jednak tym razem czuje, że obowiązki zawodowe i rodzinne ją przerastają. Zostawia dzieci z mężem i jedzie do siostry.

Milena wyjeżdża na sylwestra do rodziców, gdzie kilka dni wcześniej zawiozła syna. W końcu ma odwagę odejść od impulsywnego partnera, który ją tłamsi i jej nie szanuje. Ma dość toksycznego związku.

Justyna sama utrzymuje rodzinę – młodszą siostrę i rodziców alkoholików. Gdy brakuje pieniędzy nawet na najpotrzebniejsze rzeczy, zdesperowana dziewczyna posuwa się do kradzieży.

Losy Anety, Mileny i Justyny splatają się ze sobą, kiedy wszystkie trzy wsiadają do tego samego przedziału. Nieplanowany postój pociągu jest szansą, żeby bliżej się poznać. Co wyniknie z tego spotkania?

Opowieść o kobietach, które chcą podążać za swoimi marzeniami wbrew oczekiwaniom innych.

Sylwia Markiewicz tak jak i w poprzednich swoich powieściach, tak i w "Niepokornych" porusza trudne i ważne społecznie tematy. Właśnie głównie za to tak bardzo polubiłam jej twórczość. 

Mamy trzy kobiety i ich ucieczkę. Jednak w żadnym razie nie należy przypisywać tego faktu ich tchórzostwem. To coś zgoła innego. Mianowicie kobiety porzucają swoje dotychczasowe życie, które już nie jest dla nich takim, jakiego by oczekiwały. Jednak pobudki do tego kroku mają inne. Anetę przerastają obowiązki domowe i zawodowe. Milena wyrywa się z toksycznego związku. Z kolei Justyna ma na barkach utrzymanie całej rodziny. Bez problemu można się z nimi utożsamić. 

"Wieczorem, gdy wkładała babeczki do kartonika, wyobrażała sobie, że bierze każdą, rzuca o ścianę, a one rozgniatają się na niej, tworząc rozciapaną breję. Miała ochotę uderzyć w stół, rozwalić coś, wydrzeć się przez otwarte okno. Czuła, że jest na granicy obłędu, który nią za chwilę zawładnie. Przeraziła się, chciała się schować, uciec."

Po poznaniu tej historii utwierdzam się w przekonaniu, że w życiu nie ma przypadków. Pociąg, w którym spotykają się bohaterki, wiele zmieni w spojrzeniu na otaczający je świat, a przede wszystkim w nich samych. 

Autorka doskonale nakreśliła portrety psychologiczne postaci. Poddała je trudnym sytuacjom, z którymi przyjdzie się im zmierzyć. To odczuwanie presji, nadmiar obowiązków, odpowiedzialność za innych, toksyczny związek, skrajna bieda, uzależnienie czy skomplikowane relacje międzyludzkie. 

"Przestała się czuć kochana, zauważana, miała wrażenie, że nie może przy nim wyrażać swoich opinii, bo za każdym razem zbywał ją kpiącym komentarzem." 

Od zawsze społeczeństwo narzucało kobietom duże oczekiwania, poddając je presji. W tej materii niewiele się zmieniło. By być spełnione i szczęśliwe, same musimy znaleźć  w sobie odwagę i postawić na realizację naszych potrzeb i marzeń. Trzeba nauczyć się asertywności i jak nam coś nie pasuje, jasno mówić NIE, ale również potrafić prosić o pomoc. 

"Niepokorne" to nacechowana mądrością, poruszająca, skłaniająca do refleksji powieść o kobietach i ich sile. To książka o kobiecej przyjaźni, różnych odcieniach miłości (dziecka, siostrzanej, samej siebie), nauce asertywności, szukaniu siebie. Sprawdźcie, czy warto podążać za swoimi marzeniami wbrew oczekiwaniom innych. 

We współpracy z Wydawnictwem Pascal